YEREL YÖNETİMLERDE TÜRKİYE’NİN MODERNLEŞMESİ VE STRATEJİK PLANLAMA

Abstract

Modern anlamda yerel yönetim geleneğinin varlığından Osmanlı Devleti döneminde bahsetmenin zor olduğu hep belirtilen konu olmuştur. Bununla birlikte yerel idari birimler olarak isimlendireceğimiz bu hizmetleri gören benzer teşkilatlar bulunmaktadır. Osmanlı Devlet’inde belediyecilik anlayışı Geleneksel Dönem ve Tanzimat Sonrası Dönem olarak devamında ise Cumhuriyetin kuruluşu ile mevcut günümüze kadar olan süre zarfını değerlendirmek yerinde olacaktır. Değişimin hızla yaşandığı dünyada, bu değişime ayak uydurmakta zorlanan kamu kesimi daha etkin kamu hizmetleri sunmak amacıyla kendini yenileme ve gözden geçirme ihtiyacı içinde hissetmiştir. Yerel yönetimlerin, kendi etkili ve etkisiz yönlerini; dış çevrelerinde meydana gelen vakaları, kriz ve tehditleri sürekli olarak çözümleyerek güncel değişimler karşısında tedarikli olmalarını ve bu sayede güçlü kalmalarını sağlayan bir yöntem olarak stratejik planlama anlayışı etkinlik ve verimliliği artırma amacıyla uygulanmaya başlamıştır. Stratejik planlama, daha sonrasında, yeni kamu işletmeciliği anlayışının ağırlık kazanması sürecinde geleneksel kamu yönetiminin ağırlığını kaybetmiş olup, yeni kamu işletmeciliği kamu yönetimi alanına girmiş ve uygulanmaya başlamıştır. Türkiye'de stratejik planlama zamanla ulusal planlama sistemi içine yer edinmeye başlamış, bu maksatla yasal ve yönetsel altyapısı oluşturulmuş ve kamu kurumları için stratejik planlama zorunlu hale getirilmiştir. Küreselleşme ve sonucunda rekabetin olduğu tüm alanlarda stratejik planlama nosyonu önem kazanmıştır. Stratejik planlama sürdürülebilir rekabet üstünlüğü sağlamak ve geleceğin belirsizliklerini minimum seviyeye indirmek açısından oldukça önemlidir. Bu çalışmada, yerel yönetimlerin geçmişten günümüze kadar geçirdiği modernleşme evreleri anlatırken, hem de yerel yönetimlerin ayakta kalmalarının olmazsa olmazı stratejik planlamanın önemi ele alınmaktadır.