Uzun süreli bakım politikalarında değişen eğilimler

Abstract

Küresel bir önem kazanan nüfusun hızla yaşlanması ve demografik dönüşüm, bugün ve gelecekte birçok ülkeyi üstesinden gelmekte zorlanacakları bir durumla karşı karşıya bırakacaktır. Nüfusun yaşlanmasıyla artan çoklu kronik hastalıklar ve fonksiyonel yetersizlikler, yaşlıların günlük yaşam aktivitelerini yerine getirmelerinde birçok açıdan başkalarının bakım desteğine gereksinimlerini ve bakım taleplerini artırmaktadır. Uzun süreli bakımda harcamaların artması ve bakım iş gücünde büyüyen sorunlar, mali sürdürülebilirlik açısından da ülkeleri farklı çözüm arayışlarına yönlendirmeye başlamıştır. Bu bağlamda sosyal refah politikalarını benimsemiş devletler, artan bakım harcamaları karşısında yaşlıların bakım ve gözetimine destek olacak programlarında yaşlının bakımında ailenin rolünü daha fazla destekleyecek sistemlere doğru eğilim göstermektedirler.